การที่ตมิสาต้อง ‘เสียตัว’ โดยไม่ได้ตั้งใจ นั่นก็เป็นเรื่องที่ผิดพลาดมากพอแล้ว
แต่การต้องมา ‘เสียตัว’ ให้กับผู้ชายที่เธอ ‘เกลียดขี้หน้า’ คงถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตจริงๆ
**************************************
“โธ่เอ๊ย!!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย” ตมิสาได้แต่บ่นขมุบขมิบอยู่กับตัวเอง มือบางกำหมัดแน่นอย่างหงุดหงิดเป็นที่สุดที่ต้องเสียท่าให้กับผู้ชายคนนี้ ดวงตาสีสวยหลับตาปี๋ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาเผชิญหน้ากับความจริง
ความจริงที่ว่า ... เธอกลายเป็น ‘เมีย’ เขาไปแล้ว
“ทำยังไงดีนะ ควรตื่นหรือไม่ตื่นดี? ตื่น ... ไม่ตื่น ... ตื่น ... ไม่ตื่น”
“ถ้าตื่นก็ลืมตาได้แล้ว ไม่ต้องแกล้งทำเป็นหลับ” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างหูทำเอาตมิสาขนลุกซู่ เรือนร่างบอบบางแต่เต็มไม้เต็มมือสะดุ้งน้อยๆ หากแต่ยังดื้อไม่ยอมลืมตาง่ายๆ
ชายหนุ่มชะโงกหน้าโน้มตัวลงมองสาวน้อยที่นอนตะแคงหันหลังให้กับเขา รอยยิ้มละลายใจที่สาวๆ เห็นแล้วเป็นต้องเพ้อหาคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างแปลกจริงๆ เธอเคยทำให้เขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ตอนนี้กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่บนสรวงสวรรค์ได้ซะอย่างงั้น
“จะไม่ตื่นจริงๆ เหรอ?”
“...”
“ไม่ยอมตื่นก็ตามใจ ... แต่ถ้ายังนอนต่อไปแบบนี้ระวังจะโดน ‘ลักหลับ’ ไม่รู้ด้วยนะ”
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น